از استاد مي‌‌پرسم: من جواني هستم كه رابطه‌ام با خداوند زياد خوب نيست يا در واقع اصلا رابطه‌اي ندارم. براي

اين‌كه قدم اول را محكم بردارم، چه كاري بايد انجام دهم؟ مرحله اول رفاقت و آشنايي با خداوند چيست؟
    استاد مي‌‌گويد: يك اقدام. يك سجده كنيد و سه كلمه بگوييد: يا رفيق، يا شفيق، يا حبيب. «خدايا من مي‌‌خواهم

رفيق من باشي، خدايا مي‌‌خواهم بهترين دوست من باشي» و چون سجده كردي، خداوند به شما تواضع مي‌‌دهد،

چون تواضع پيدا كردي خداوند به شما عزت مي‌‌دهد، مثلا يك دوست خوب نصيبتان مي‌‌كند. خداوند با همان يك

سجده به شما توفيقاتي مي‌‌دهد كه مي‌‌توانيد بهترين استفاده را از آن ببريد. 
    پرسشي كه در سال‌هاي اخير شديدا ذهن‌‌ جوانان را درگير كرده اين است: لذت گناه كردن چرا شيرين است؟ در

هزاره سوم، ماهواره، اينترنت، چت كردن، فيلم‌ها، با دوست بيرون رفتن و سرانجام اين‌كه هميشه به نظر مي‌‌آيد

گناه كردن از ثواب كردن شيرين‌تر است. چه كاري بايد انجام داد تا بتوان جاي اين دو رفتار را عوض كرد؟
   استاد در پاسخ به اين پرسش مي‌‌گويد: كسي كه گل مي‌‌خواهد، از خارش نمي‌‌ترسد. من قبول دارم كه گناه كردن

شيرين است اما شيرين‌تر از آن، اين است كه انسان، مطيع آن معلم حقيقي باشد. اگر مطيع او باشي، خداوند به تو

گل هديه مي‌‌دهد، براي اين‌كه توانستي بر نفست غلبه كني.
   

 اجازه بدهيد برايتان مثالي بزنم؛ فردي احكام را رعايت نمي‌‌كند، مي‌‌رود مشروب مي‌‌خورد و گناه مي‌‌كند و اين گناه

به نظرش شيرين هم هست چرا كه مي‌گويد عالم مستي هم براي خود دنيايي دارد. فكر مي‌‌كنيد بعدش چه اتفاقي

مي‌‌افتد؟ خب، آنقدر بخور تا سرانجام سيروز كبدي بگيري. يك كبد بايد عوض كني 250 ميليون تومان، آن هم بايد

بروي اتريش، آن هم براي دو سال زنده هستي، به پنج سال هم عمرت كفاف نمي‌‌دهد.
 

    از استاد مي‌‌پرسيم: پس چه كار بايد بكنيم تا لذت گناه را به تلخي تبديل كنيم؟ 
   

 مبارزه با نفس. شديدا مبارزه كنيم و از خداوند بخواهيم «خدايا به تو پناه مي‌‌برم از وسوسه‌هاي شيطاني» و به

خداوند پناه ببريد.